Soms als ik land en even geen druktes heb. Stijg ik op uit de details van het leven. Het is net alsof ik dan ineens zie -terwijl ik boven het leven zweef- waar het allemaal om draait. Heerlijk maak ik dan contact met boven, krijg aanwijzingen en mooie boodschappen door voor mensen in de praktijk, mijn geliefden en mijzelf! Die energie die dan stroomt voelt heerlijk. Het is alsof ik dan onderdeel uitmaak van een bibliotheek waarin alle kennis ter wereld is opgeslagen. Het voelt zo heerlijk wanneer ik op die manier met ‘boven’ verbonden ben, dat ik niet terug wil keren naar mijn aardse details (eten koken, huiswerk van de kids bekijken, televisie die luid staat te zenden etc.). De details van het leven zijn zo ‘grijpend’. Ze pakken je (ook mij) en laten je geloven dat uiterlijkheden, geld, zorgen, spullen hetgeen is waar het allemaal om draait op aarde.
Vakanties, RUST, geboortes, ziekte en de dood doen mij weer omhoog stijgen en laten me de ‘big picture’ weer zien. Op dat soort momenten stijg ik even boven de details uit en maak ik die verbinding met boven. Ik zie en ervaar weer het grotere geheel en zie waar het werkelijk om draait! Net voordat het leven me weer terug zuigt in de alledaagse dingen van het boodschappen doen, eten koken, zwembad bezoeken, voor de kinderen zorgen, bevind ik mij in een soort tussenwereld. Het voelt verloren en ook voel ik weemoed… ik heb de neiging om aan iedereen ‘de klepel’ te vragen: ‘Dit is het toch niet? Dit is toch niet alles?’
Vraag ik dan. Ik hoor de bel rinkelen maar kan te midden van de druktes van alledag niet goed bij die klepel. Ik voel de andere dimensies dan wel maar kan ze niet goed helder zien. Het is alsof ik dan onder de oppervlakte leef. Af en toe kom ik boven water en neem ik een hap lucht om weer onder te duiken in de alledaagse dingen. Boven water voel ik me vrij en levend. Alsof ik surf op golven van informatie. Dan ben ik in staat een klein beetje meer te zien en te voelen, voel ik mij lichter en in contact met die andere dimensie. En dan, als het leven ook mij weer grijpt, raak ik het weer gedeeltelijk kwijt. Raak ook ik verloren in de details… en heb ik INEENS een nieuwe broek ‘nodig’. Of moet ik NU eten koken… een whats appje lezen en meer… waar is mijn ‘hogere contact’ gebleven. Waarom kan ik de verbinding met die andere dimensie niet ook in stand houden te midden van alle druktes? Soms heel soms lukt me dat. Echter die verdeeldheid voelt niet licht maar eerder gespleten. Alsof je door ieder oog een ander beeld ziet waar je hersenen ‘een geheel’ van proberen te maken. En het beeld wat overblijft is een verwarrende mist… Een mix van ‘door de situaties heen kijken’ en een vaag gevoel van ‘onechtheid’ ervaren in alle details van het dagelijkse leven. Een vaag ongrijpbaar gevoel van ‘dit is het niet’ ervaren… en tegelijk dingen najagen, zoals die nieuwe broek kopen. De verdeeldheid; De bomen je naam horen fluisteren, contact met de aarde voelen. Maar ook bezig zijn met; ‘welke boodschappen moet ik nog doen…’
Zo dubbel: De intense liefde voor de natuur, een diepe verbinding met alles wat leeft ervaren, je kinderen en je partner intens kunnen voelen… en tegelijk de kruimels van de tafel vegen en struikelen over niet opgeruimde schoenen…
Een gevoel van diepgang en zin ervaren en tegelijkertijd niet weten wat je doen moet. Je open en zinderend van energie voelen en tegelijkertijd niet aanwezig willen zijn in een druk restaurant. Kortom dubbele gevoelens, een dubbele blik, welke me net niet voldoende boven de details van het leven uittillen… Het werkt eerder frustrerend dan inspirerend te kijken met die dubbele blik. Ik realiseer me dat ik een groot gedeelte van mijn leven met die dubbele blik heb gekeken. Waardoor ik mij te midden van mensen die details najagen (druk bezig zijn met hun baan, geld, spullen, boekhouding etc.), niet op mijn gemak voel en nèt niet voldoende contact met boven of hier op de aarde kan ervaren om rust in het hier en nu te vinden. Het resultaat is een soort onrust. Die ik of probeer te verbergen door me ook in de details onder te dompelen, zodat ik mee resoneer met mijn omgeving. Of door me helemaal los te maken van de details en mijn verbinding zo open te stellen dat ik me uiteindelijk nóg minder thuis voel in de details. Helemaal hier op aarde of bijna helemaal boven dus en niet half ergens bestaan, maar volledig aards of volledig in verbinding… Hinkend van het een naar het ander ontstaat er soms een gevoel: ‘waar dient dit allemaal voor?’ Waar in het –wel in contact gedeelte- dan geantwoord wordt: ‘We leren alles. Onze ziel groeit door onze aardse levenslessen..’. En het gedeelte van de details geeft somber als gedachte terug: ‘Je moet het leven, leven nu je kan. Je moet zorgen voor veiligheid, zekerheid, controle. In een wereld waarin alles onzeker is… Dat is het.’ Die twee tegenstrijdige delen in mijzelf en in mijn ervaring, verwarren me soms een beetje…
Ik voel en zie het leven als een toneelstuk waar in we rollen spelen en ervaringen op doen. Alleen ontvouwt het script zich terwijl we spelen. We kennen zelf het eind niet zodat het leven ook voor ons een verassing blijft en hierdoor de ervaring dieper en leerzamer maakt. Als je de uitkomst van een wedstrijd zou weten, doe je dan nog net zoveel je best? En als je leven eeuwig zou duren zou je dan nog wel waarde hechten aan iedere minuut? De eindigheid geeft iets waarde. Dat zie ik als ik zo boven mijzelf uitstijg..
Mijn moeders eindigheid en sterven leerde me deze les. De laatste vier maanden van mijn moeders leven waren enorm pijnlijk… en ook extreem waardevol. Ik zie in dat zij mij zelfs in haar ziekte belangrijke lessen heeft geleerd en zij zelf ook lessen heeft geleerd. Zo onvoorwaardelijk zorgzaam als dat zij was. Op het einde van haar leven had zij een les voor ons. Wij leerden aan haar onvoorwaardelijk geven… En zij leerde op haar beurt ontvangen. Weer terug naar de details. Om op aarde ervaringen op te doen is het kennelijk nodig om details te beleven, onbewust te zijn van onze ware spirituele aard. We moeten vergeten ‘het leven na dit leven’ zodat we ons betrokken voelen bij wat we nu meemaken. Zodat we intense ervaringen kunnen hebben van pijn en verdriet en heuse keuzes moeten maken in ons aardse leven. We moeten pijn kunnen ervaren om van te groeien… Ook om te leren om de wijsheid van onze ziel te kunnen toe passen in tijden van crisis en nood. Wanneer we ons continue bewust zouden zijn van ons ‘eeuwige zijn’. Zouden we onze beleving op aarde niet kunnen meemaken zoals het is bedoeld.
De ogenschijnlijke eindigheid van ieders leven leert dat je nu moet leren en leven… misschien is er geen morgen.. Het ervaren van dit leven als enig en echt helpt ons om intens te beleven.
Wanneer we zouden weten dat het leven op aarde slechts een tijdelijke ervaring is en dat we uiteindelijk weer onderdeel uitmaken van iets wat ik alleen maar kan beschrijven als ‘hemels’ kunnen we niet intens ervaren hier op aarde.
Als iets eeuwig zou duren, stel je voor; een eeuwige voetbal wedstrijd… dan kijk je na 24 uur spelen niet meer op van ‘weer’ een doelpunt… die doelpunten geven niet meer zoveel commotie… De spelers doen minder hun best, en de ervaring wordt wat lauw. Het doelpunt is dan een van de velen in een niet zo spannende eeuwige wedstrijd… Wanneer het echter een korte intense eindigende wedstrijd is voelt het doelpunt intenser en wordt de wedstrijd spannender!
Vandaar dat wij ons eeuwige leven vergeten en dit tijdelijke leven als intens ervaren!
Een vriend van mij belt me op. Ik heb hem al een tijdje niet gesproken. Hij praat over zijn nieuwe baan, zijn nieuwe huis en de inrichting daarvan. Mijn gevoel dwaalt een beetje af. Iets in mij voelt flarden van energie. Ik probeer ze aan elkaar te knopen om onze band te herstellen. Echter de energie valt uit elkaar.
Ik grijp met mijn onzichtbare handen nog een keer wat fladderige energie aan elkaar.
De vriend praat intussen door over de uitjes die hij heeft gedaan en de garage die hij zoekt.
Ik gris en grijp ondertussen op een ander niveau. Het is alsof hij niet ziet dat we iets belangrijks missen. Ons energetische contact is weg… en ik moet eigenlijk huilen. Ik vind dit een groot gemis. De basis van mijn delen met hem is weg.. en wat rest is het delen van de aardse details…
Deze vriend was ooit heel dichtbij. We deelden diepe belevingen. Praatten over energie en hoe deze kan stromen op aarde. We hadden diepe gesprekken over heden, verleden en toekomst en ik deelde ook doorgevingen van ‘lichtwezens’ met hem vanuit de andere dimensie. Daarnaast keken we gewoon een serie en gingen we een hapje eten. De diepe beleving werd afgewisseld met dagelijkse details.
Hoe ons contact verwaterde? Deze vriend kreeg een nieuwe baan, een nieuwe partner, een nieuwe woonomgeving en zelfs een nieuwe hobby. Hij verliest zich nu in heel veel details. En dat is ook goed, het leven moet geleefd worden. We kunnen niet alleen maar ‘voelen’ op aarde helaas J
Hij beleeft nu druktes… een verhuizing, zijn nieuwe baan, met bijbehorend veel informatie!, zijn nieuwe relatie en meer.
Ik mis de connectie die we voorheen wel hadden. Een connectie waarbij we samen voelden en zagen dat er ‘meer’ was… Op aards niveau vind ik zijn leven reuze interessant. Echter die diepte mis ik een beetje. Het verlangen die energie te voelen stromen is er… waar voorheen dit vanzelf ging, stroomt het nu niet meer. Hij is even onder de oppervlakte van het levenswater gedoken en is verloren in de details… papieren op zijn werk lijken heel belangrijk. Een auto. Een uitje… Onder de oppervlakte is het wat het lijkt. Oppervlakkig… Ook ik zelf verdwijn soms in de details van het leven, ook ik mis de diepte van het leven dus soms ook in mijn eigen leven (wanneer ik haast heb om van naar de voetbal te rijden van mijn zoons, of wanneer ik dus die broek wil kopen.) Terwijl ik ook besef dat deze oppervlakkige details een doel dienen en ze noodzakelijk zijn om echt te kunnen beleven en zo mijn ziel te laten ontwikkelen, het heeft een doel opgeslokt te worden door de details, anders zou het aardse leven die vorm niet hebben.
Toch mis ik soms wanneer ik opstijg uit de details ‘een dieper bewustzijn’ en een maatje om deze extra beleving mee te delen. Het leven is meer dan de details die we beleven… het is zo mooi om op die energetische golven te surfen die boven de details liggen. Het is zo mooi om contact te maken met die enorme energetische bibliotheek van kennis en het is zo prachtig om contact te hebben met lichtwezens die ons vol liefde steunen in ons dagelijkse leven. Lichtwezens die de meeste mensen onbewust voorbij lopen omdat zij zich niet bewust zijn van hun aanwezigheid…
‘Toevallig’ struikel ik zojuist over een citaat van Socrates: Beware of the barrenness of a busy life. Wees je bewust van de onvruchtbaarheid van een druk leven…
Ook hij kende dus de valkuil van te veel details…
Comments