“Jeetje, kan ik pas in eind April of in mei een afspraak maken?!!”, werd mij deze week gevraagd. Ik antwoordde ja. “Dan ben je zeker enorm druk!!??” Volgde direct de volgende vraag. Het had zo gemakkelijk geweest om direct en vol trots te antwoorden: ‘inderdaad!’. Nu dacht ik echter eventjes na voordat ik antwoord gaf.
In werkelijkheid antwoordde ik: ‘Het is een kwestie van plannen. Ik plan stevig, maar wel zodanig dat ik mijzelf niet overwerk en ik ook tijd kan maken om bijvoorbeeld met mijn zoon naar de orthodontist te gaan’.
En dat is de waarheid, de meeste dagen verdeel ik het zo dat ik het gevoel heb dat ik de mensen die mij bezoeken de aandacht en tijd kan geven die nodig is. Zo plan ik tussen de sessies vaak een ruime tijd, zodat ik me niet gehaast op opgejaagd kan gaan voelen. En ik kan laten stromen wat nodig is.
Vaak hoor ik wel dat mensen in mijn praktijk trots zijn op het druk zijn, ondernemers bijvoorbeeld die het ‘druk’ hebben, lijken dat soms tot een kunst te verheffen. Maar ook mensen met banen als secretaresse, manager, arts of stewardess hoor ik regelmatig over druktes praten… Het is niet eens meer mode, het is bijna een verplichting om het ‘druk’ te hebben.
Zijn we ‘Junkies’ geworden? Hoe vaak hoor je in het leven:
Hoe gaat het?
Oh ik heb het zo druk!
Weinig hoor je:
Hoe gaat het?
Oh heerlijk, ik heb zo veel momenten om me te ontspannen! Ik doe zo vaak helemaal niets!!
Dat laatste zou bijna uniek zijn!
Het lijkt wel alsof iedereen druk moet zijn! Druk met werken, kinderen, sociale contacten, borrels, netwerken, school, opleidingen, continue lerend zijn(!), thuis werken, mails checken, whats appen, social media, boodschappen doen, schoonmaken, internetten, televisie kijken en nog veel meer. We krijgen meer prikkels op één dag, dan onze voorouders in hun hele leven!
Mensen ervaren steeds meer stress en spanning. Er komen steeds meer mensen die angstig of depressief zijn. Hun lijf draait overuren maar daar zijn ze zich niet van bewust want ‘iedereen doet het toch?’. Zeker de hooggevoeligen onder ons lopen tegen hun zelf gecreëerde muur aan. Zij kunnen die belasting niet aan. Het is te veel!
In feite reageren onze lichamen alsof we op hoogspanning staan. We moeten zo veel dat het allemaal nèt kan. Ontspannen wordt ook een ‘geplande’ activiteit. We gaan -met anderen- hardlopen, yogales nemen of mindfullnessen.
Rustig aan de waterkant zitten in je eentje, een boek lezen zonder afleiding, borduren, bloemschikken, of gewoon even zitten en naar de lucht kijken, is er niet meer bij… Dàt is voor de luie mensen, die niks te doen hebben… toch?
Terwijl juist dat is wat we nodig hebben. Even ont-zorgen, ont-haasten en ont-stressen. Even met de neus in de wind lopen, geen gebabbel over wereldproblemen, geen telefoon aan je oor… Eventjes niets…
Mocht jij ook verslaafd zijn aan druktes, bedenk dan het volgende: Wanneer je een telefoon wilt opladen, je steekt het snoer in de telefoon, de stekker in het stopcontact, dan laadt hij op, toch? Maar wat als je tegelijkertijd gaat bellen of internetten? Laadt de telefoon dan nog op? Juist: niet of nauwelijks…
Zo werkt dat met je lichaam ook. Wanneer we ons lichaam gebruiken laadt het niet op! En gebruiken is ook een leuk gesprek voeren, of een feestje…
Waarom zijn we nu zo verslaafd aan druktes?
Druk zijn als Vermijding van gevoel
Dit kan allerlei oorzaken hebben: Maar een ding is zeker, druk zijn is dé ultieme manier om je gevoel te vermijden….
Zeker wanneer we hooggevoelig zijn, zijn we gevoeliger voor afwijzing, we werken dus enorm hard om dat te voor komen. We zijn bang om te voelen dat we moe of emotioneel zijn, dus we werken er hard aan om niet gevoelig of emotioneel over te komen.
We zijn bang om minder te zijn, dus werken we er hard voor om door te gaan zodat we niet onderdoen voor anderen…
We zijn gekwetst of getraumatiseerd, dus we willen heel graag die nare situaties niet meer beleven of voelen. Dus werken we er hard aan om ze te vergeten.
We zijn niet alleen druk met dingen doen. Sommigen kunnen heel druk zijn in hun hoofd. Druk zijn met denken zou je kunnen zeggen!
We hebben namelijk niet altijd controle over ons gevoel en soms ook niet over wat we mee maken, dus denken we ons suf om alles wat we meemaken te analyseren zodat we het kunnen begrijpen (in de hoop te kunnen ingrijpen en bijsturen) en we dus toch weer een soort van controle terugkrijgen!
Kortom,
We denken, zijn druk, gaan door, presteren etc zodat we niet hoeven te voelen! Want dat, daar in ons gevoel daar ligt vaak de sleutel…
Zijn we onwaardig? Niet goed genoeg? Moeten we presteren of druk zijn om iets te zijn? Moeten we perfecte ouders zijn? Moeten we ons schuldig voelen als we niet de nieuwste apparaten kunnen kopen voor onze kinderen of wanneer we geen verre reizen kunnen maken?
Waar ligt onze identiteit eigenlijk?
Juist: bij onszelf. Niet in de reacties en meningen van anderen, niet in onze prestaties, niet in het ‘altijd druk zijn’… Dat kunnen we echter niet voelen als we zo druk zijn!
Helaas: druk zijn is verslavend want het verdoofd, het zorgt ervoor dat we het leven te midden van al deze prikkels vol kunnen houden.
Want opgepompt met onze adrenaline, stresshormonen en wilskracht; met ons denken dat schreeuwt, kaffert en zegt dat we het niet goed doen of falen als we minder doen, kunnen we ons ‘veilige’ leventje volhouden…
En al die tijd holt ons lijf uitgeput mee aan de leiband van onze overdrukke geest…. Hoe lang houdt uw lijf dat vol denkt u?
En dan vragen we ons af: wie is er tegenwoordig (niet?) verslaafd.
コメント