Een relatie doet soms pijn. Je schuurt tegen elkaars kwetsbaarheden, begrijpt elkaar niet altijd en soms is je partner -maar ook een vriendschappelijke vriend of vriendin- gewoon niet ideaal.
Je wordt niet begrepen. Je wens of behoefte wordt niet vervuld. Iemand schreeuwt, wijst je af of is vermoeider dan je zou wensen. Werkt te veel of te weinig, begrijpt je niet etc. Wat het dan ook is. Relaties ‘schuren’ en doen soms pijn.
Dat wil niet zeggen dat het foute boel is. Bij veel mensen leeft ten onrechte het beeld dat een goede relatie geen pijn** doet. Ik ben het daarmee oneens. En goede relatie kenmerkt zich door het feit dat je kunt omgaan met de pijn, kunt communiceren over de pijn en samen kunt zoeken naar eventuele oplossingen. Daar waar geen oplossingen mogelijk zijn, zou je het kunnen zien als een minpunt in je relatie. Het is niet de héle relatie het is één aspect van de relatie.
Zo wil Jim vaker weg dan Ellen. Ze hebben er veel over gepraat maar komen er niet uit. Ze vinden er van alles van en hebben besloten te accepteren dat dit meningsverschil onoplosbaar is.
Iedere relatie kent dergelijke onoplosbare meningsverschillen. De een wil meer en de ander minder intimiteit. De een houdt van praten de ander niet. Vakanties, geldkwesties, invulling van vrije tijd, huismus vs feestbeest, verdeling samen / alleen zijn. Het zijn allemaal onderwerpen waar mensen kunnen botsen. Kwetsingen, je in de steek gelaten voelen, een partner die veel van huis is, opvoedverschillen tav de kinderen.
Je hoeft niet uit elkaar als het een periode tegenzit of wanneer je partner toch niet zo ideaal blijkt te zijn.
Ook vriendschappen zijn niet altijd ideaal. Vriendinnen of vrienden doen niet altijd wat je verwacht. Lijken soms ongeinteresseerd. Zijn niet bereikbaar als je ze nodig hebt etc.
Wanneer je vriendin je verjaardag vergeet of je niet als eerste vertelt dat ze zwanger is. Betekent het niet dat ze niet om je geeft! We zie je dat ze menselijk zijn en onhandige acties kunnen hebben!
Zowel een partner relatie als een vriendschapsrelatie hoeft niet altijd aan te sluiten om toch ervoor te kiezen.
Het mooiste aan een (gezond geh)echte relatie is namelijk dat je elkaar de veiligheid biedt: Ik ben er voor je. Ik ga niet bij je weg als je menselijk blijkt te zijn. Ik ga niet weg als je niet in al mijn behoeften voorziet. Ik kan omgaan met mijn eigen pijn en teleurstellingen en genieten van wat er wel is.
Wanneer je in staat bent elkaar de veiligheid te bieden van samenzijn. Van acceptatie en van de belofte dat je voor elkaar zult knokken, in goede en slechte tijden, dan zorgt deze veiligheid voor een diepere verbinding.
Wanneer je bij tegenslagen of afwijzing denkt: Ik weet niet of ik wel blijf. Of we de relatie misschien moeten beëindigen. Leg je steeds een tijdbom onder een relatie waardoor deze onveilig wordt. En niemand floreert in een oorlog of onder dergelijke druk.
Wanneer iemand niet doet wat je wilt. Je teleurstelt of je onbedoeld pijn doet hoeft dat dus niet het einde van een relatie te betekenen. Praat erover en zie de waarde van de relatie. Relativeer en zet door zodat er een diepere verbinding kan ontstaan.
Er zijn altijd stenen op de weg. En een paar stenen kan een relatie aan. Als de weg volkomen geblokkeerd wordt door onoverbrugbare verschillen dan is er tijd om te overwegen of het zinvol is de relatie voort te zetten… Maar zolang er kiezels liggen die je kunt verplaatsen of een aantal keien die onverplaatsbaar zijn maar waarbij de weg wél doorgankelijk is, kun je ervoor kiezen om de gezamenlijke reis voort te zetten!
**Vanzelfsprekend bedoel ik in deze blog niet dat je enige vorm van verbaal of fysiek geweld, mishandeling of vernedering, moet verdragen. Wanneer dit het geval is, breng jezelf dan in veiligheid en evalueer met een onafhankelijke derde wat verstandig is om te doen en onder welke voorwaarden je al dan niet de relatie besluit voort te zetten.
Comments