Familieopstellingen, zijn sleutels naar een beter leven

Systemisch werk gaat over iets wat ons allemaal raakt, of we dat nu bewust doorhebben of niet. Het is eigenlijk heel eenvoudig én tegelijk diepgaand. Je leeft namelijk nooit los van je omgeving — je bent altijd onderdeel van een groter geheel: een systeem.

Je eerste en belangrijkste systeem is het gezin waarin je geboren bent. Je ouders, grootouders, en alle voorouders daarvoor vormen samen jouw systeem van herkomst. Of je daar nu contact mee hebt of niet, of je het fijn vond of juist moeilijk, of ze dood zijn of levend — het is en blijft jouw oorsprong. Je hoort erbij. Dat is je geboorterecht.

Door je leven heen word je ook deel van andere, tijdelijke systemen: de kleuterklas, een sportclub, een vriendengroep, je werk, een opleiding, misschien een geloofsgemeenschap of andere groep mensen. Overal waar mensen samen iets vormen, ontstaat een systeem met zijn eigen regels en dynamiek.

Als kind zat ik op schaatsen. In die wereld hoorde een bepaald ritme, bepaalde gedragingen, een manier van omgaan met elkaar. Je wist hoe je je moest gedragen op het ijs, wanneer je even moest wachten, wanneer je iemand ruimte gaf. Elk systeem heeft zijn 'zo doen we dat hier'. Onzichtbare regels die iedereen op een bepaalde manier volgt.

Systemisch werk maakt zichtbaar wat verborgen is.

Wanneer je werkt met opstellingen, kijk je eigenlijk met een innerlijk oog naar deze systemen. Je onderzoekt hoe je plek daarin is, welke dynamieken er spelen, en wat misschien onbewust wordt meegedragen wat eigenlijk niet van jou is.

Je komt niet alleen voort uit je ouders, maar uit zóveel lagen voorouders. En in ál die generaties is van alles gebeurd: liefde, verlies, oorlog, ziekte, trauma, geheimen, keuzes en offers. En veel daarvan leeft voort in het systeem, soms onbewust voelbaar in jouw lichaam, gedrag of overtuigingen.

Soms draag je iets wat niet van jou is. Een verdriet, een angst, een overtuiging: ik moet sterk zijn, ik mag geen ruimte innemen, ik moet voor anderen zorgen. En dat doe je met liefde, uit verbondenheid. Maar het kan zwaar worden als het niet van jou is.

Via systemisch werk kun je dit zichtbaar maken. Je kunt ontdekken welke plek jij werkelijk hebt, en wat je mag teruggeven aan het systeem. Je kunt gaan ervaren hoe het voelt om te zijn wie jij bent, zonder het gewicht van eerdere generaties op je schouders.

En soms gaat het nog verder dan het persoonlijke. Dan merk je dat het systeem waar je in zit, beïnvloed wordt door collectieve thema’s: oorlog, natuurrampen, migratie, armoede. Die grotere bewegingen kunnen diepe sporen nalaten in een familiesysteem, zonder dat iemand het precies kan aanwijzen.

Wat systemisch werk je laat zien, is hoe verbonden we werkelijk zijn. En hoe je — wanneer je durft te kijken naar wat er is — weer in beweging kunt komen. In je lichaam, in je relaties, in je keuzes.

Niet door te forceren. Maar door te erkennen. En van daaruit ruimte te maken voor jezelf, in jouw eigen plek.

Want zodra de ordening klopt, kan de energie weer stromen. En dan voelt het leven lichter, liefdevoller en meer van jou.