Wanneer ik naar buiten keek afgelopen week leek het wel herfst, wat kan ik dan weer gelukkig zijn met de zon als hij erdoor heen schijnt!
Zo is dat denk ik ook vaak in ons leven. Dalen wisselen zich af met pieken. We leren vaak veel van onze pijnlijke momenten!
Als de zon schijnt of we ervaren een piekmoment, willen we hem wel vasthouden met onze handen. Ik wel althans… heerlijk, het licht, de warmte, de koestering van die zachte zonnestralen… En zo’n geluksmoment die koester je ook en ook die wil je vasthouden.
In plaats van vast te klampen aan het geluksmoment probeer ik te genieten en niet bezig te zijn met dat wat komen gaat. De wisseling, de cadans tussen het positieve en negatieve brengt beweging en groei. Ik weet het, alleen tijdens zo’n geluksmoment negeer ik dat. Dan is er alleen dat hele mooie, fijne, warme gevoel van geluk!
In gedachten sla ik dat gevoel op. Zodat ik het er tijdens een dal uit mijn hart kan halen en kan laten schijnen als een klein lichtje, zodat ik net genoeg licht heb om het dal te overbruggen naar een nieuwe piekervaring!
Ik voel me dan dankbaar voor de liefde die ik mag ervaren, de liefde die ik mag delen…
Comments