‘Ik snap er niks van. Ik herken echt mijn ouders er niet in. Ze maakten alleen maar ruzie. En hier staan ze te lachen…!?’
Katja keek naar representanten die haar ouders representeerden.
Voor Katja’s opstelling was er een vraagsteller die zijn opstelling wel herkende. Diens ouders en broers en zussen waren voor hem duidelijk en herkenbaar. Alleen Katja snapte het gedrag van haar ouders in haar opstelling niet. Haar vader had ze in zijn leven amper zien lachen. En nu stond hij voor haar met een lach op zijn gezicht!
Ze stelde in deze opstelling haar zwaarte op: Het moeilijk kunnen leven. Alles ging in haar beleving moeizaam en zwaar. Werk, relatie, financiën, kind. Niets ging vanzelf.
Wanneer mensen in het familiesysteem niet op hun plek staan hoor ik vaak deze klachten. Andere beelden kunnen zijn, onenigheid met leidinggevenden, snel verantwoordelijkheid op zich nemen, veel doen, een kritische blik etc.
Tijdens deze opstellingen dag hadden we te maken met het thema ‘je plek nemen’.
Wanneer kinderen door omstandigheden zoals de ziekte van een ouder, ruzie, een scheiding, overlijden of afwezige ouders van zijn plek is geraakt noemen we dat ‘opstijgen’. Het opgestegen kind compenseert onbewust en uit liefde voor de ouders dat wat er ontbreekt in het systeem.
Bij een behoeftige moeder bijvoorbeeld kan het kind voor de moeder gaan zorgen. Letterlijk, maar vaker figuurlijk. Door niet lastig te zijn, verantwoordelijkheden op zich te nemen die niet bij het kind horen. Door te fungeren als klankbord of bemiddelaar voor de ouders hun moeilijkheden etc.
Dit patroon geeft kwaliteiten (groot verantwoordelijkheidsgevoel, scherp analytisch- en communicatief vermogen bijvoorbeeld) maar heeft ook veel nadelen. Het kind ontvangt niet de juiste energie en kan het daardoor zwaar krijgen in zijn leven. Het gedrag lokt bovendien ook weerstand op bij mensen. Vaak gehoorde zinnen zijn dan: ‘ik doe zo mijn best, ik bedoel het goed en toch wordt ik afgewezen!’
Hoe dat kan is te verklaren vanuit de energie. Net als een stopcontact heb je een plus en een min pool nodig, anders ontvang je geen energie in de vorm van elektriciteit. Wanneer je niet van je vader of moeder die energie kan ontvangen, ben je als een stopcontact zonder aansluiting.
Je hebt beide polen nodig om stroom te kunnen ontvangen…
Ik zette Katja in de opstelling op een bepaalde positie neer, ze keek op en ze zei: ‘Ik snap er niks van! Het lijken potverdorie wel een stel kleine kinderen!’
En vervolgens: ‘aaahhh, het kwartje valt’
Katja was inderdaad bij haar ouders -zelfs als kind al- steeds de volwassene geweest, hoe klein ze ook was. De schoonheid van deze opstelling was dat het beeld eerst niet herkend werd en toen er herkenning kwam de energie kon gaan stromen. Niet alleen bewust maar vooral in de onderstroom. Door bepaalde interventies kon ik die energie ondersteunen. Katja zou de opstelling verder kunnen integreren door een oefening te doen.
Hoe wonderlijk een opstelling werkt zowel psychisch, fysiek én emotioneel werd hier zichtbaar. In de komende weken en maanden zal de energie doorwerken en worden er waarschijnlijk veranderingen zichtbaar in haar dagelijkse leven.
Comments