In mijn vorige blog vertelde ik dat besloot ik ons huis te “ont-spullen” en merkte door te minimaliseren en te ont-spullen dat ik mijzelf beter voelde! Ik begon op een andere manier te kijken naar het leven en mijn omgeving. Niet schrikbarend anders, maar wel zag ik dat het hebben, kopen, ‘nodig hebben‘ en ordenen van spullen afleiding is van iets wat ik de verbinding met mijzelf en anderen noem. De werking van minimaliseren is subtiel en gaat verder dan onze materiële werkelijkheid. Het is niet zo dat ik spullen wegdoe en dat ik me dan beter voel. Spullen zijn energie en te veel spullen drukken op onze energie. Spullen vragen daarnaast een bepaalde verantwoordelijkheid maar nemen ook gewoonweg omdat ze plek en ruimte in . Een te veel aan spullen maakt energetisch, mentaal en praktisch “vol”. Minder spullen geven jou en je energie meer ruimte en mogelijkheid tot spirituele verbinding!
Is dat gek? Energie kun je namelijk niet zien maar het bestaat wel! Wij bestaan in feite allen uit een fysiek lichaam, een energetische blauwdruk (energielichaam) en een ziel. Deze ziel zou je een omvattend bewustzijn kunnen noemen als je het woord ziel niet prettig vind 🙂
De tafel waar je aan eet en de stoel waarop je zit, bestaan in de kern ook uit energie. Al je spullen ook. Wanneer je beseft dat je in uitwisseling bent met jouw omgeving -je haalt niet alleen fysiek adem maar ook energetisch- dan begin je te beseffen waarom (te veel) spullen je energetisch beïnvloeden.
Steeds wanneer ik een geliefde verloor aan de dood merkte ik dat ik dieper in contact ging met de energie die ons omringt. Ik zag ineens wat werkelijk belangrijk was. Ik keen eenvoudigweg door de materiële werkelijkheid heen. Het hebben en kopen van spullen bleken allemaal slechts illusies. Bezigheden en afleidingen! Ik ervoer in materie geen enkele belangrijkheid. De energie die in spullen zit, is niet altijd een energie die iets toevoegt. Soms raak je er zelfs energie aan kwijt!
Het ont-spullen heeft mij een gevoel van vrijheid gebracht. Het brengt me terug naar het gevoel wat ik had nadat ik mijn geliefden verloren had. De spullen, de materie deed er niet meer toe. Persoonlijke relaties met vrienden en familie wel. Nu ik minimaliseer voel ik dat het makkelijker blijft om te zien waar het om draait. Alsof de schellen blijvend van mijn ogen zijn. Zodat ik nu nog beter in contact blijf met de werkelijke wereld achter onze dagelijkse wereld. Het is minder moeilijk om in contact te zijn, met mijzelf, mijn geliefden en de energie van de wereld om ons heen.
Minimaliseren doe ik niet alleen in spullen maar ook in mijn tijdverdrijf. Mijn dochter was onlangs in de tuin iets leuks aan het doen en ik pakte mijn telefoon, omdat ik voelde dat er een berichtje kwam. Ik vroeg mijzelf af. ‘Is dit nu echt nodig om nu te doen? Of kan ik in dit moment aanwezig blijven?’ Het maakt me bewust dat ik ook mijn tijd besteedde aan te veel dingen. Te veel to do’s!
Ook in het “nu” zijn, is niet iets nieuws, wel was het voor mij nieuw om mijn activiteiten te minimaliseren waardoor het makkelijker voor me was om in het moment aanwezig te zijn. Wanneer is iets echt nodig? Of denk ik alleen dat het nodig is? Er bleek ook veel in mijn activiteitenschema te zijn wat niet nodig was, maar wat ik wel deed, waardoor er meer onrust was.
Minder spullen nodig hebben, leidde dus ook tot minder activiteiten nodig hebben. Van DOEN naar ZIJN.
Nog meer gewoonweg “zijn”. Want zoals ik in de vorige blog schreef ervoer ik persoonlijk afleiding in de spullen, in dat wat het van me vroeg (opruimen, schoonhouden etc.), in de activiteiten eromheen. Was alles wel echt nodig? Wat als ik minimaliseerde? Dan bleef er dus tijd over voor de dingen die er echt toe doen. Mijn relaties, tijd en rust.
Fysiek minimaliseren leidde ertoe dat ik ook emotioneel onderzocht of ik ’emoties had gespaard’ :). Ik had de neiging om lijntjes te onderhouden, emotionele lijntjes met mensen waarbij de wederkerigheid er niet was. Door ook hier een stapje terug te doen ontstond er ruimte. Ook om te zien wat ik deed en waarom ik het deed. Wanneer het niet nodig was liet ik die lijntjes los, het leidde niet naar echte verbindingen. Sterker nog het leidde me af van echte verbinding doordat ik te veel binnen liet komen.
Mentaal deed ik ook een stap, ik probeerde ook mijn gedachten te onderzoeken. Mijn gedachten nog meer te focussen. Niet in goed of slecht te denken. Meer het geheel te zien. Ik beschreef aan een vriendin: Het is alsof we allemaal kleuren op een schilderij zijn. Ik voel me verbonden met iedereen en tezamen vormen we een compleet schilderij.
Vanuit ‘minder’ ontstaat meer bewustzijn! Mijn bewustzijn is meer open en ik verbind makkelijker met mijzelf. Alsof de wereld mij minder afleid en ik daardoor beter kan landen. Herken je dat?
Comments