Orgaan donatie

Onlangs ontving ik een volgende vraag over orgaandonatie. Omdat ik deze vraag al vaker gekregen had besloot ik hier een column over te schrijven!

********

Hallo Tessa, Ik heb een vraagje, een oom van mijn man is deze week hersendood verklaard en overleden. Ze hebben hem geopereerd voor orgaandonatie. Ik heb daar zelf vraagtekens bij en vind dit heel dubbel want je helpt iemand maar wat gebeurt er met het energielichaam en heb je er zelf last van op enig manier als je overgaat of over bent gegaan…zou je dit eens in een blog kunnen duidelijk maken(als dit voor jou duidelijk is natuurlijk en of je dit wilt) Het houdt mij namelijk wel bezig en ik denk met mij vele anderen.. Niets moet hoor maar ik dacht wie weet kan ik er een antwoord op krijgen… Lieve groet,

********

Afgelopen week ontving ik van een lieve cliënte de bovenstaande vraag. Het is een vraag waar meer mensen mee worstelen vandaar dat ik besloot deze te beantwoorden in deze blog.

Om deze vraag te kunnen beantwoorden wil ik eerst iets uitleggen over de ‘energie-anatomie’.

Wanneer mensen sterven, laten zij hun aardse, stoffelijke lichaam achter. Alsof zij een jas afleggen. We kunnen het vergelijken met een rups die zich om te transformeren stevig inwikkelt tot een krappe pop. In die pop transformeert hij tot een vlinder met prachtige grote vleugels. Die zitten opgevouwen in de pop. Wanneer de vlinder naar buiten komt uit de pop, opent hij zijn vleugels en vliegt weg. De pop laat hij achter zonder pijn of enige moeite. Wanneer we de achtergebleven pop goed bekijken zien we dat deze een afdruk bevat van de opgevouwen vlinder.

Wanneer een ziel in een lichaam treed (iets wat we incarneren noemen) ondergaat hij een proces van indalen. Terwijl de ziel naar het lichaam reist creëert hij energie. Laag voor laag ontstaat er energie welke steeds dichter wordt. De dichtheid van het aardse lichaam naderend, totdat de verbinding wordt gelegd en de ziel in het aardse lichaam plaatst neemt omhuld door al deze lagen van energie. De energielichamen welke de ziel met het lichaam verbinden gaan een leven lang mee en worden gevoed door het lichaam en de ziel samen. Wanneer het lichaam sterft laten de energielichamen los. Sommige mensen nemen dit waar als draden die opstijgen uit een stervend lichaam.

Er bestaan dus energielichamen welke de ziel met het lichaam verbinden. Lichamen welke de ziel heeft kunnen gebruiken om te reizen tussen de verschillende dimensies.

Regelmatig hoor ik in mijn praktijk verhalen als: ‘ik werd wakker en daar stond mijn vader, hij was aan de andere kant van de wereld en zijn lichaam was doorschijnend, hij lachte en zwaaide. Ik wist op dat moment zeker dat hij dood was. De andere ochtend werd ik gebeld en hoorde ik dat hij op exact dát tijdstip was overleden.’ Dit is een situatie waarin we een van de lichamen waar nemen, in dit geval het astrale lichaam waarmee de ziel zijn laatste aardse reizen aflegt om bijvoorbeeld bij familie te vertellen ‘ik ben gestorven’.

Kortom. We hebben een fysiek lichaam welke is verbonden aan de ziel middels energielichamen. Wanneer we bijvoorbeeld emotionele stress of ongemak ervaren zien we dat eerst terug in ons energielichaam. Wanneer de stress of het ongemak langer aanhoudt zien we dar er een ‘afdruk’ ontstaat in het fysieke lichaam. Een kwetsbare plek van het fysieke lichaam zal de stress dan uiten. (hoofdpijn, migraine, darmproblemen etc. kunnen dan ontstaan)

Wanneer iemand sterft laten de energielichamen het aardse lijf los. Soms kan dat uren duren en soms duurt dat zelfs enkele dagen.

De energielagen om en in het lichaam hebben ieder een eigen trilling en bevatten een afdruk van de levenservaringen van een ziel. Er ontstaat in deze energielichamen ook een soort afdruk van de persoonlijke voorkeuren van een persoonlijkheid. Zoals een bank welke ingedeukt kan raken wanneer er een specifieke persoon steeds op eenzelfde manier op een plek gaat zitten.

Op die manier kunnen energielichamen ook bepaalde afdrukken bevatten.

Ons bewustzijn bevindt zich in onze ziel. De hersenen fungeren als een ontvanger. Wanneer we sterven verlaat ons bewustzijn het aardse lichaam. De organen, het lijf, de huid etc. wordt losgelaten.

De energielichamen die de ziel met het lichaam verbinden, ontbinden zich en het lichaam begint met vervallen.

Wanneer iemand zijn organen doneert is er geen gevaar voor het bewustzijn van de ziel. De ziel wordt geholpen door lichtwezens en helpers om wegwijs te raken en bewust te worden van de omvangrijke wereld buiten (de ervaring van) het lichaam. Zelfs een onbewuste ziel is losgemaakt van het lichaam en ondervind geen hinder van hetgeen er met het lichaam gebeurt. De dood kan schokkend zijn of onverwachts plaatsvinden, de ziel weet echter direct na de dood dat het lichaam ‘iets anders is’. Er is vaak sprake van een directe onthechtheid.

Het lichaam welke de ziel en de persoonlijkheid al die tijd heeft gedragen heeft kenmerken overgenomen van de ziel en de persoonlijkheid. Zoals de bank de zit-afdrukken kan hebben en de pop van de rups de afdrukken van de vlinder in zich draagt.

Ook hebben de energielichamen een bepaald trillingsniveau. Waardoor het lichaam in staat was bepaalde boodschappen van de ziel door te krijgen. Het werkte allemaal zorgvuldig met elkaar samen.

Wanneer een orgaan – neem een hart- gedoneerd wordt kan het daardoor voorkomen dat bepaalde voorkeuren meereizen. Het hart fungeerde deels als doorgever en ontvanger van emoties, gevoelens en voorkeuren. Dus het is logisch dat het hart afdrukken van deze zaken bevat van de vorige eigenaar. Zo kan een jas bepaalde slijtplekken hebben zo kan het hart bepaalde voorkeuren hebben. Iemand die een harttransplantatie heeft ondergaan herkent dit soort ‘afdrukken’ dan in de vorm van ineens trek in iets specifieks -bijvoorbeeld een patatje oorlog- waarna bij navraag blijkt dat de donateur van het hart altijd gek was op patatje oorlog.

Is de ziel van de donateur dan ‘verscheurd geraakt’ en in het lichaam van de ontvanger terecht gekomen? Nee dat is niet zo. De afdruk van de voorkeuren van de donateur is meegekomen, een stukje van het trillingsniveau ook. Daardoor kan er een lichte karakter verandering optreden. Iemand met een zwaar gemoed kan lichter en milder worden. Of andersom.

Niet de ziel zelf maar een afdruk van diens voorkeuren of eigenschappen is meegekomen. Wanneer je in tweedehands schoenen hebt gelopen weet je dat je tenen soms tegen vormen aanstoten die niet de jouwe zijn. Zo kunnen de voorkeuren van de donateur het lichaam van de ontvanger in een bepaalde richting plooien. Niet de ziel zelf maar een afdruk van de persoonlijkheid is hier werkzaam. De ziel zelf en het bijbehorende bewustzijn is vertrokken.

Zoals de vlinder de pop verlaat heeft de ziel het lichaam verlaten.

De ziel zal slechts met een glimlach naar het lichaam kijken en blij zijn wanneer het van dienst kan zijn voor een ander.

De loslatende energielichamen kennen geen bewustzijn (slechts de afdruk) dus ook dat is geen belemmering.

Geen ziel raakt verscheurd door orgaandonatie.