Trots op mijn kinderen

Voor degenen onder jullie die mijn thuis situatie niet kennen: Ik was ooit een ‘jonge’ moeder van mijn drie fantastische zoons en ben nu een ‘oudere moeder’ van hen èn van een jonge kleuter zoon. Dan ben ik ook nog stiefmoeder van mijn stiefzoontje! Ik woon dus in een prachtig samengesteld gezin! Ik zeg prachtig omdat ik er dagelijks van leer en van geniet! Het is prachtig precies omdat het is zoals het is! Het is wel eens wat worstelen maar meestal ben ik vooral erg trots! Het zijn fantastische knullen! Vanavond zaten mijn 3 oudste zoons en ik een spel te doen waarbij iedereen dezelfde vraag krijgt. (een ‘kletspot’ spel) Toen de vraag ‘welke eigenschap van een van je spelgenoten zou je graag willen hebben?’ werd gesteld, werden er mooie mooie eigenschappen van elkaar benoemd: ‘ik zou het zelfvertrouwen van…. willen hebben, het  lijkt me heerlijk  om zo overtuigd te kunnen zijn van jezelf. Zo veel zelfvertrouwen te hebben’.

Ook werd over mijn andere zoon gezegd: ‘ik zou het relativeringsvermogen van … willen hebben. Hij ziet altijd in iedereen iets positiefs.’

En over de derde zoon: ‘Ik zou de opgeruimdheid, het overzicht en de structuur willen hebben van …’

Zulke mooie concrete antwoorden. Mijn hart smolt en ik voel respect voor mijn kinderen die nu al zo veel wijsheid en kennis hebben om zo veel mooie dingen in anderen te kunnen zien!

Het zijn naast opmerkingen over wat je graag zou willen hebben, indirect grote complimenten voor de ontvanger! Op die manier is zo’n eenvoudige vraag zo stimulerend! Om er nog maar een vraag in te gooien: Wat is de gelukkigste dag van je leven? Mijn jongste van de oudste drie kwam met een verwonderlijk antwoord: ‘ik weet het niet mam, ik heb veel gelukkige dagen! Ik weet het echt niet. Ik ben gewoon blij zoals het is.’ Hoe mooi is dat!

Mijn andere zoon zei spontaan: ‘Als ik alles over zou kunnen doen zou ik dan dingen veranderen? Zoals Oma redden door haar eerder te kunnen zeggen dat ze ziek was? Als ik oma zou kunnen waarschuwen voor ze ziek werd, zou ik niet weten of ik het zou doen… ik wil niet dat er iets veranderd. Mede door oma’s dood is het zo gelopen in het leven. We zijn nu hier, in het leven…en dat is fijn! Ik ben blij met ons leven van nu.’

Zo mooi zoveel diepgang van mijn lieve wijze pubers..Maar ook zoveel kracht in het hier en nu! Wellicht is ook voor jullie gezin het stellen van dit soort vragen interessant, zo niet voor het gezin dan wellicht wel voor jezelf:

• Wat is een eigenschap die je graag van een geliefde, kennis of collega zou willen hebben?

• Wat is de mooiste dag van je leven?

• Als je iets zou kunnen veranderen, wat zou dat zijn?

Het zet je aan tot nadenken over jezelf. En zelfkennis is een mooie weg naar meer wijsheid!