Wordt jij wel eens verkeerd begrepen?

We leren onszelf vaak het best kennen in situaties waarin het schuurt, wanneer onze intenties niet lijken aan te komen zoals bedoeld of wanneer we geconfronteerd worden met onze eigen behoeften. Onlangs heb ik zo'n situatie ervaren die me diep aan het denken heeft gezet over mijn eigen patronen en hoe ik me verhoud tot anderen.

Balans Tussen Rekening Houden en Jezelf Uitdrukken

Ik ben iemand die zeker in privé situaties waarde hecht aan de ruimte en autonomie van anderen. Ondanks dat ik een sterke eigen mening heb probeer ik de ander ruimte te geven. Er kwam een situatie die betrekking had op mijn zoon. Tegelijkertijd was ik me bewust van mijn eigen gevoelens en behoeften, maar ik droeg ze zelf, omdat ik geloof dat kinderen (en anderen) niet de last van mijn emoties hoeven te dragen. Ik wilde beschermen in plaats van belasten.

Wat ik echter niet had verwacht, was dat mijn stilte en terughoudendheid door de ander werden geïnterpreteerd als desinteresse. Waar ik ruimte wilde bieden, werd het gezien als een gebrek aan belangstelling. Dit inzicht raakte me diep, want mijn intentie was precies het tegenovergestelde.

Vanuit mijn werk zie ik ook vaak dit soort misverstanden. Zo sprak ik ooit een moeder en een dochter. De moeder ging vaak op donderdag even langs het huis van haar dochter. Zij maakte daar schoon, vouwde de was en lapte soms zelfs de ramen. Tegen mij zei de moeder ‘Fijn voor haar, ze heeft het al zo druk dan hoeft ze dat van het weekend niet meer te doen!’

De dochter ervoer iets heel anders, die vertelde mij: ‘mijn moeder denkt dat ik een smeerlap ben. Ze komt op donderdagen mijn huis schoon maken en ze doet zelfs de was. Alsof ik het niet kan of niet goed genoeg doe!’

De moeder wilde geven en de dochter ervoer kritiek in deze gift. Wij doen dit allemaal op onze eigen manier. En wat wij ervaren kan ons in contact brengen met onze eigen behoeften. De dochter in dit voorbeeld had behoefte aan erkenning en bevestiging. En de moeder wilde haar dochter ontlasten en wilde daarvoor wellicht ook erkenning en bevestiging. Ze probeerden het allebei goed te doen en werden door elkaar niet begrepen.

 Het leert ons dat zelfs de meest oprechte bedoelingen soms door een ander anders worden waargenomen, beïnvloed door hun eigen ervaringen en percepties.

De situaties tonen dat de ervaringen die je hebt met anderen zijn vaak een reflectie van onze eigen innerlijke wereld. Waar het schuurt, ligt een kans om te leren.

Dus keek ik naar mezelf: hoe toon ik belangstelling? Hoeveel tijd, gedachten en energie heb ik besteed aan deze interactie? En waar voelde ik mezelf tekortschieten?

Toen ik deze vragen voor mezelf beantwoordde, kwam ik tot de conclusie dat ik bijna dagelijks bezig was en er tijd, energie en geld aan had besteed, mogelijk meer dan wie dan ook!  

De pijn die ik voelde bij deze misinterpretatie had te maken met een diepe behoefte die ik zelf had: verbinding. Ik realiseerde me dat ik, het zo erg vond dat ik verkeerd werd begrepen omdát ik het juist anders had bedoelt. Ik zette me in om verbinding en relaties de ruimte te geven.

Het voelde voor mij alsof ik iemand de ruimte gaf om in te parkeren en die persoon vervolgens zich omdraaide en boos tegen mij riep! “Ik wil niet dat je me de ruimte geeft!!”

Het Gesprek Openen

Ik besloot mijn gevoelens te delen, om deze situatie op te helderen. Ik gaf aan dat mijn stilte niet voortkwam uit desinteresse, maar uit respect voor hun proces en keuzes. Tegelijkertijd erkende ik mijn eigen behoeften en stelde ik duidelijk dat zij niet verantwoordelijk waren voor mijn gevoelens. Dit creëerde helderheid en begrip, niet alleen bij de ander, maar ook in mijzelf. Het was mooi om mijn emotionele waarheid te delen zonder de ander te belasten.

Zelfkennis Door Confrontatie

Wat ik in deze ervaring mooi zag, is dat confrontaties, hoe ongemakkelijk ook, altijd een kans bieden tot groei. Ze nodigen ons uit om te onderzoeken wat er in ons speelt, welke patronen en behoeften ons sturen, en hoe we onszelf en onze relaties willen vormgeven. Ze laten ons zien waar we nog mogen groeien in het uitdrukken van onze waarheid, zonder daarbij anderen te verliezen.

Misschien herken je je in deze situaties. Misschien heb je zelf situaties meegemaakt waarin je intenties niet werden begrepen of waarin je ontdekte dat je eigen behoeften op de achtergrond raakten. Je kunt jezelf afvragen: Welke behoeften zitten er achter mijn reacties? Hoe kan ik die behoefte vervullen zonder afhankelijk te zijn van de ander?

Het leven biedt ons constant spiegels in de vorm van relaties en interacties. Het is aan ons om erin te durven kijken, eerlijk te zijn naar onszelf en de ander, en te groeien in verbinding – zowel met de ander als met onszelf.

Tot Slot

Zelfkennis is geen eindpunt, maar een reis die zich telkens verdiept. En juist de momenten van wrijving, misinterpretatie en ongemak brengen ons vaak dichter bij wie we werkelijk zijn. Durf te voelen, te delen, en jezelf ruimte te geven in die prachtige, soms complexe dans die we het leven noemen.