Tessa van Rossen

Je hart volgen op aarde is soms knap ingewikkeld. Het kan indruisen tegen alles waarvan je denkt dat het nodig en goed is. Het kan zelfs indruisen tegen alles waar je je hele leven voor hebt gewerkt.

Het voelt als een klein rukje aan je hart. Het beweegt je naar deze of een ander kant.

Zoals nu terwijl ik dit schrijf krijg ik een verlangen bijvoorbeeld om iets op te zoeken over een dokter die een bijna dood ervaring heeft gehad. Deze dokter heeft een voor mij prettige energie. En heeft voor mij kennelijk een boodschap die ik nog moet vinden. Ik ‘voel’ aan ‘dat verlangen/rukje aan mijn hart’ dat het zinvol is om iets op te zoeken over hem. Je kunt het een intuïtieve ingeving noemen, of een boodschap van boven. Ik noem het een ‘rukje aan mijn hart’.

Door te luisteren naar deze ingeving brengt het mij iets moois, een stukje kennis, inspiratie of een nieuwe ingeving welke me weer verder brengt op mijn pad.

Ik zit achter mijn pc te werken. Ik probeer korte tijd zoveel mogelijk mails te lezen en te beantwoorden. Het is een soort race tegen de klok, of eigenlijk tegen mijzelf J

Ik raak een beetje verstoord. Ik hoor de deur van mijn wachtruimte open gaan. En ik hoor dat er meerdere personen binnenstappen. Ik bevries en mijn handen zweven boven het toetsenbord. Terwijl ik ingespannen luister.

In mijn hoofd spoort een stem mij aan. 'Snel snel! Je kunt nog een paar mails beantwoorden!' Ik besluit naar de stem te luisteren en beantwoord kort nog een mail van een vrouw die een vraag heeft over haar scheiding. Ondertussen probeer ik het geroezemoes in de wachtruimte niet te horen.

Ik probeer zelfs even te doen alsof ik het mis heb. Maar helaas, tenzij de persoon in de wachtkamer tegen zichzelf praat,  heb ik een probleem.

Vandaag had ik een cliënte, Pascalle genaamd. Ze kwam bij me in mijn praktijk en legde met tranen in haar ogen aan mij haar vraag voor. Ik concentreerde mij op haar sleutelbos. Ik heb het liefst iets van ijzer of (edel)metaal vast, daarin wordt vaak veel energie van iemand opgeslagen. Dit helpt me om op een eenvoudige manier contact te maken met mijn cliënt.

Ik voelde langs de sleutels en er ontstond een beeld van Pascalle die als een heel klein veldmuisje langs de rand van een kamer liep. Ik wist direct dat Pascalle iemand was die zich niet op de voorgrond trad. Nieuwsgierig bekeek ik de beelden verder. Onderwijl streelde ik zachtjes over de sleutels.

Klik. Flits (!) Kadunk!

Een van de twee lampjes in mijn badkamer die ik zojuist aanzette flitst spontaan kapot. Ik zucht en bedenk waar de bolletjes liggen, maar doe niets. Ik ga douchen, slapen, sta op, douche weer, verzorg de kids, ruim op, ga naar mijn werk etc. Enkele dagen later zie ik weer het kapotte lampje. Ik bedenk me: ‘Oh die moet ik nog vervangen... het komt nog wel, verzucht ik weer’. Ik stap snel onder de douche.

Alleen dit keer sta ik niet ‘alleen’ onder de douche. Aan wie mij al iets beter kennen -inclusief mijn spinnenangst- verklap ik meteen; ‘het is geen insect die mij lastig valt onder de douche’, dus lees gerust verder…