Tessa van Rossen

Op vakantie kwam ik in aanraking met allerlei kruipende wezentjes! Wie mijn columns vaker leest weet van mijn haat-liefde verhouding met insecten. Mijn spirituele aard vind dat zij met hun kriebelige kleine pootjes en griezelig kruipende lijfjes net zo veel bestaansrecht hebben als ik...
Mijn andere kant, mijn meer duistere ik, gruwelt van de beestjes en reageert soms met angst en afschuw en ook wel eens met moordlust op het kleine volkje.
Er is in mij sprake van een dunne balans tussen beide delen. Meestal wint mijn spirituele bewustzijn het en lukt het mij om 'te leven en laten leven'. Wanneer echter mijn zoontje Jack in aanraking komt met een zwarte kronkelige pissebed ontstaat er een mini-strijd in mijn hoofd!

Als kind geloofde ik dat als ik een boek nog ongeopend had ik de inhoud nog kon veranderen... er waren momenten dat ik een boek stevig vasthield en me diep concentreerde voordat ik begon te lezen. Meestal vroeg ik dan om een happy end 😊. (Ik ben nogal een simpele ziel en  feel-good-disney-happy-endings georiënteerd) Ik kon weken van slag raken wanneer een hoofdpersoon stierf, dus van te voren aangeven hoe ik wilde dat het boek zou eindigen leek me meer dan zinvol!

Je denkt wellicht -zie je wel, ze is toch gek!- je kunt de inhoud van een boek toch niet veranderen!!?? Nee dat klopt. Hier op aarde lukt dat niet. Echter je kunt je voorstellen toen ik jong was, stond ik nog enorm in contact met boven. En in die andere werkelijkheid, ‘boven zogezegd’, vorm je de werkelijkheid met je gedachten. 

Als helderziende heb ik een opwindend leven! Op een feestje zie ik de mensen vaak als veel-kleurig. Ik zie de fantastische mensen die ze zijn en ik zie hun schaduwkanten. Wat ook heel leuk is om te zien!

In mijn werk zie ik dat ook alleen dan mag ik erover praten, heerlijk is dat.

Wanneer ik een superlieve vrouw ontmoet bijvoorbeeld, die zichzelf wegcijfert dan zie ik ook haar schaduwzijde. De zijde die boos is en wrokkig over alles wat er verkeerd is gegaan in haar leven. Plus de kant die verdrietig is en treurt. Wanneer ze deze kanten van zichzelf wegstopt, raakt ze uit balans.

Ieder mens heeft niet maar één kant. Wel tonen mensen het liefst hun mooie kant aan elkaar! Onze schaduwzijde verbergen we het liefst! Dat vind ik -ook bij mijzelf- bijzonder om te zien, ik heb zelf ook last van dat fenomeen.

In mijn praktijk hoor ik mensen vaak de vraag stellen: ‘Waarom ben ik hier? Wat is mijn levensdoel. Bevind ik me op mijn  pad? ‘

Deze vragen zijn belangrijk. Ze zetten je in beweging. Ze zorgen ervoor dat je je bestaan onder de loupe neemt. Dat je probeert te luisteren naar je intuïtie. Dat zoeken naar de zin van je bestaan dat geeft inhoud aan je leven. Het is onderdeel van je queeste...

Stel je voor dat ik je zou vertellen: ‘ja je doet het goed. Volgend jaar ontmoet je daar en daar de man van je dromen je krijgt drie kinderen met hem twee jongens en een meisje. Je gaat een spiritueel centrum openen. Zal nooit financiële zorgen kennen etc...’

Wat gebeurt er dan met je?  Wat als iemand of ik je dat allemaal zou vertellen? Dan is de worsteling uit je leven verdwenen.

Dan is je queeste gedaan voordat hij is begonnen. De uitdaging, de persoonlijke ontwikkeling, het afwegen, doorvoelen, luisteren naar je eigen intuïtie en het lijden is verlicht en er is geen ontdekking meer aan. Je weet wat je te doen staat. Hoeveel mensen je gaat helpen, wanneer je wat zal doen.. . Wat je kon leren is al geopenbaard zonder het te doorleven. Zonder dat er nog vrije keuzes mogelijk zijn. Je kent immers het juiste pad. Dus daar wijk je niet meer van af.

Mijn gedachten schieten naar het moment dat ik met een goede vriend op vakantie was, bijna 14 jaar geleden. Deze goede vriend en ik hadden geen liefdesrelatie maar een vriendschappelijke.

Het feit dat we geen liefdesrelatie hadden of zouden moeten krijgen ontspande ons beiden.

Op een avond lagen we beiden in ons eigen eenpersoonsbed. Te kletsen. En voordat we het wisten gingen we de diepte in. Ik vertelde hem dingen die ik had gedaan, waar ik me voor schaamde. Zonder mij te veroordelen luisterde hij.

Zijn luisterende oor en de opmerking 'wat erg voor je'  gaf mij de liefde die ik nodig had om mijzelf in de ogen te kijken met de dingen waar ik niet trots op was. Mijn schaduw deel werd niet veroordeeld door hem maar geaccepteerd. Wat een verademing.

Lotscontracten

Ons leven wordt vooraf gekozen. Bepaalde levenslessen worden in kaart gebracht en we kiezen ervoor om met bepaalde mensen te incarneren en deze in ons leven te ontmoeten om bepaalde lessen mee te leren, kennis, ervaringen of liefde (en pijn) mee uit te wisselen.

Deze mensen herken je doordat het voelt alsof je ze al heel lang kent, of doordat iets in hen je raakt.

Veel mensen kennen het gevoel wat onder de noemer ‘tweelingziel’ wordt weggeschreven. Mensen ontmoeten elkaar en hebben het gevoel elkaar al heel lang te kennen. Het voelt vertrouwd, bijzonder, intens, diepzinnig.  Je voelt je ‘thuis’, ‘begrepen’, ‘hetzelfde’, ‘verbonden’ en meer!

Deze intense en bijzondere gevoelens kunnen meerdere oorzaken hebben. Oorzaken kunnen zijn: je treft je ‘tweelingziel’, je treft een persoon waarmee je een lotscontract hebt, je wordt verliefd (wat onderdeel kan zijn van een lotscontract).