Tessa van Rossen

Soms als ik land en even geen druktes heb. Stijg ik op uit de details van het leven. Het is net alsof ik dan ineens zie -terwijl ik boven het leven zweef- waar het allemaal om draait. Heerlijk maak ik dan contact met boven, krijg aanwijzingen en mooie boodschappen door voor mensen in de praktijk, mijn geliefden en mijzelf! Die energie die dan stroomt voelt heerlijk. Het is alsof ik dan onderdeel uitmaak van een bibliotheek waarin alle kennis ter wereld is opgeslagen. Het voelt zo heerlijk wanneer ik op die manier met ‘boven’ verbonden ben, dat ik niet terug wil keren naar mijn aardse details (eten koken, huiswerk van de kids bekijken, televisie die luid staat te zenden etc.).

De details van het leven zijn zo ‘grijpend’. Ze pakken je (ook mij) en laten je geloven dat uiterlijkheden, geld, zorgen, spullen hetgeen is waar het allemaal om draait op aarde.

Ik krijg van mijn geliefde een lekker ‘bakkie’ thee. Ik heb net onze zoon van 5 weken gevoed. De kleine ligt verzadigt naast me en ik kijk wat scheel naar mijn theeglas. Stoom dwarrelt naar boven en ik herinner me de vele sessies waarin ik gebruik maak van mijn thee om uit te leggen wat er gebeurt als we sterven...

We zijn als mensen net theewater. We worden in een vorm of glas gegoten. (ons lichaam) En we zijn in dat glas, we 'leven', zogezegd.

Wanneer we sterven zijn we als water dat kookt. Onze trilling versnelt en we stijgen op. Eerst zichtbaar als stoom maar allengs worden we steeds ijler en 'verdwijnen' we net als de waterdruppels in de lucht.

Gefrustreerd knijp ik in mijn boek. Ik kijk uit het raam van ons vakantiehuisje. Er staat een boom pal voor het raam die mij mijn zicht belemmert.

Er valt dus weinig te zien buiten enkele struiken en deze boom die het verdere zicht belemmerd. Toch breng ik vele uren door voor dit raam deze vakantie en voel ik hoe het me rust geeft dit uitzicht op een klein stukje natuur.

Gisteren zag ik in de verte een rode schim voorbij schieten. Ik dacht dat het een vosje was of een eekhoorn.

Voorzichtig vraag ik aan boven ‘mag ik alsjeblieft een eekhoorn zien? Ik zou het zo leuk vinden om er een onderaan de boom voor mijn raam te mogen zien?!’

Enkele minuten laten komt er spichtig een eekhoorn uit de boom naar beneden. Het is alsof mijn gebed verhoord werd. Ik geniet van de aanblik van dit schichtige diertje. Hij beweegt in schokkerige bewegingen en springt zoekend naar iets een beetje rond de boom… en even snel als hij naar beneden kwam klimt hij even later weer aan de stam van de boom omhoog. Twee weken lang zag ik geen eekhoorntjes, behalve dit ene moment.

Ik volg hem met mijn ogen totdat hij uit mijn blikveld verdwijnt. Ik ben dankbaar voor dit mooie geschenk.

Wetenschapsdogma

Wetenschap heeft ons ver gebracht
Het is nuttig, leerzaam en belangrijk. Echter is het de enige manier om kennis te vergaren? De enige manier om de werkelijkheid in kaart te brengen? Door te stellen dat iets waar is alleen wanneer het wetenschappelijk bewezen is, doen we daarmee niet af aan onze gevoelens? Ik ben zeer geïnteresseerd geweest in wetenschap en wetenschappelijke bewijzen voor wat ik doe.

Juist omdat ook ik wilde weten, hoe werkt het? Welk deel van mijn hersenen is verantwoordelijk voor het ontvangen van de informatie? Ik ben een ontvanger, maar wat ontvangt en wat zend?